De meest gebruikelijke vorm van zonnepanelen, die tegenwoordig in gebruik zijn, zijn gemaakt van kristallijn silicium, waarna tussen de twee stukken silicium een dunne, siliciumvrije laag materiaal is aangebracht. Alle fotovoltaïsche zonnepanelen hebben een aluminium kWh (watt-uur) dichtheid van .5 per watt; waardoor ze zeer efficiënt zijn in de energieomzetting van zonlicht. Dit levert een rendement op van ongeveer 15% voor de omzetting van zonlicht in elektriciteit.
De reden waarom het rendement van zonnepanelen zo hoog is, is te danken aan de materie waarvan ze zijn gemaakt, de zonnecel in het paneel. Een zonnecel is een siliciumkristal en de meeste kristallijne siliciumsoorten hebben enkele kristalstructuren, de zogenaamde honingraten. Kristallijn silicium kan in veel verschillende verhoudingen worden verkregen.
Als bijvoorbeeld een zuiver silicium wordt verkregen, wordt het monokristallijn silicium genoemd. Het is zuiver en heeft een hoog rendement en is nodig voor zonnepanelen (meer energieopbrengst per pond). Polykristallijn silicium wordt verkregen door silicium te mengen met andere elementen, zoals fosfor of boor, en tot een vloeibare toestand te mengen, in tegenstelling tot kristallijn silicium. Hierdoor ontstaan kristallen die klonters vormen, die vervolgens kunnen worden samengevoegd tot een enkel kristallijn silicium, ook wel amorf silicium genoemd. Polykristallijn silicium is hetzelfde type als het meer algemeen gebruikte kristallijne silicium, het is minder duur en minder efficiënt. Het andere type niet-kristallijn silicium, heet polykristallijn silicium, dat wordt verkregen door silicium tot poeder te smelten, vervolgens kleinere kristallen naast elkaar op een grote plaat te leggen, en ijzerverbindingen toe te voegen, en het tot extreme temperaturen te verhitten. Voor de productie van zonnecellen moet ook een coating worden aangebracht die voorkomt dat de zonnecellen energie verliezen van het moederkristal.
De meest gebruikte zonnepanelen van vandaag zijn de monokristallijne siliciumpanelen. De zonnecellen zijn in rijen op de panelen bevestigd, waarbij de achterkant van het paneel met de zijkanten is verbonden. Tussen elk paneel wordt een steunplaat met een dunne laag aluminium aangebracht, die als rugdekking voor het systeem dient. Op deze manier is er een luchtlaag, om de cellen te isoleren, en het laat ook veel uitzetting en inkrimping van de panelen toe. Hoewel het monokristallijne systeem in staat is om een grote hoeveelheid elektriciteit te produceren, zijn er ook nadelen. Niet alleen vergen deze panelen meer onderhoud om te vervangen wanneer ze beschadigd zijn, maar ze zijn ook duurder om te produceren, en dat is waar het verschil valt.
Lees meer:
Zonnepanelen installateur Utrecht
Zonnepanelen installateur Nieuwegein